Hallo vader,

Het is inderdaad heel moeilijk voor me, het begin van de week. Ik heb het heel moeilijk met de school, nog steeds en zie er nog steeds niet veel positiefs in. Ik heb ook via travel active gehoord dat het echt niet mogelijk is mijn vakken te veranderen, wat het ook niet veel beter maakt. Ik vind het gewoon echt niet leuk hier, en ik wil hier gewoon echt niet blijven. Ik hoop dan ook dat dat niet hoeft, want anders kan ik het niet volhouden hier. Het valt gewoon heel erg tegen naar mijn verwachtingen. En niet alleen dat, maar gewoon in vergelijking met alle andere scholen in de buurt en waar mensen over praten (andere exchange students).

Als ik me slecht voel, voel ik me ook echt slecht. Ik heb op dit moment maar 3 emoties: goed, slecht, of vreselijk. Goed voel ik me meestal in het weekend, als ik dingen ga doen met Alex en Chris of met Yvette en Jon. Slecht voel ik me meestal aan het einde van de schoolweek (donderdag, vrijdag), het begint iets beter te worden maar ik ben dan nog steeds verdrietig en constant moe. Vreselijk voel ik me meestal maandag, dindsdag en woensdag. Dit is tot nu toe nog elke week zo geweest, vanaf dat ik weer op school zit, en het gaat maar niet over. Ik zie het op deze dagen gewoon echt niet meer zitten, en heb ontzettend veel heimwee. Ook moet ik constant huilen, zelfs in de les op school, ik kan het gewoon echt niet stoppen. Ik weet dat ik me erover heen moet zetten, en aan positieve dingen moet denken, maar eerlijk gezegd lukt dat echt niet. Ik probeer het echt, heel hard, maar het is zo moeilijk. Ik kan alleen maar denken aan jou en mama, en koen, en mijn vrienden. Het helpt ook niet echt dat ik hier geen vrienden heb, ookal probeer ik ze te krijgen. Daarom vind ik weekenden ook leuk, dan heeft Skyla tijd om dingen te doen en dan hebben Alex en Chris tijd om iets leuks te doen.

Als ik deze dagen thuis kom van school, zit ik meestal op de bank met Jon te praten, of alleen buiten. Ik heb verder nergens zin in en voel me gewoon lusteloos. Ik voel me leeg en erg verdrietig en vooral ook heel moe. Moe waarschijnlijk omdat ik om 5:30 moet opstaan elke dag, en nee eerder naar bed gaan lukt echt niet, ik ga nu elke dag rond 9 uur naar bed, eerder kan ik gewoon niet in slaap vallen.

Ik weet dat het nog 'maar' 2 maanden is op deze school - hopelijk - maar het is moeilijker dan het lijkt. Elke dag sta ik op met een gevoel van 'niet weer he', en ik weet ook dat school in Nederland niet altijd leuk is, maar dit is gewoon echt verschrikkelijk. Daarnaast heb ik ook niet het gevoel dat er nog een reden is waarom ik hier ben, op school dan. Ik verdoe mijn tijd hier gewoon. In de meeste lessen staar ik maar een beetje voor me uit, want veel les wordt er niet gegeven. En als er les wordt gegeven, slaat het nergens op. Zo moet ik bijvoorbeeld een project maken voor Healthcare Science, waarin ik vragen beantwoord over een baan. Bijvoorbeeld een nurse. Ik moet dan heel uitgebreid uitzoeken wat ze doen, waar, hoe, wanneer, en alles eromheen. Ik snap dat het handig is voor mensen hier, maar voor mij is het compleet nutteloos, het moet een baan in healthcare science zijn namelijk. En hier zijn we dan 4 weken mee bezig... En dit is maar 1 voorbeeld van 1 klas.

Er is dan wel een lichtpuntje op school, en dat is mijn AP calculus klas. Hier leer ik tenminste iets. Ik vind het fijn om in deze klas te zitten, en dat is denk ik het enige wat me nog door de dag helpt.

Verder durf ik eigenlijk niet te praten over deze dingen, door wat er de vorige keer gebeurde toen ik erover praatte. En ik weet dat Yvette niet zoals Kim is, maar ik kan mezelf er gewoon niet toe zetten om te praten. Ook zei Yvette laatst tegen me dat ik te negatief ben over de school, en dat ze dat probeert uit me te halen. Dus als ik erover praat met haar, ben ik bang dat ze het niet begrijpt en boos op me wordt omdat ik te negatief ben.

Dan nog om je vraag over Koen te beantwoorden.. We hadden het allebei heel erg moeilijk, we misten elkaar veel te veel en ik kreeg er heel veel heimwee door. Ik zag ook, en dat zeiden mijn vrienden ook tegen me, dat hij heel verdrietig was en nergens echt zin in had. Hierdoor hebben we besloten om het op pauze te zetten tot ik terug ben. Ik heb het er nog steeds heel moeilijk mee, en hij ook, maar het is wel beter zo.


Xxx Olga