Hi Olga,


Laat ik beginnen met te zeggen dat ik super trots op je ben dat je dit avontuur tegemoet gaat! Ik vind het echt enorm dapper van je.


Zelf heb ik er erg veel moeite mee dat ik je een jaar moet missen. Het is alsof er een hele fase van mijn leven is afgesloten. Dit is natuurlijk niet echt zo maar zo voelt het. Voor mij als vader en helemaal als gescheiden ouder is het zowiezo al erg moeilijk, omdat ik jullie veel minder zie als normaal. Dit moet ik natuurlijk accepteren omdat ik niet kan verlangen dat jullie continue van Bladel naar Bergeijk op en neer blijven gaan en dat je een bestaan in Bladel hebt opgebouwd wat natuurlijk erg logisch is.
Verder ben jij natuurlijk erg bijzonder voor mij, een dochter is voor een vader echt iets speciaals!


Dan ben ik natuurlijk zelf ook naar de US gegaan in een voor mij erg moeilijke periode in mijn leven (net gescheiden). Dit speelt in mijn hoofd ook erg mee en allerlei gevoelens komen dan terug. Dit alles maakt me erg emotioneel. Ik weet natuurlijk dat alles goed is en ook zeker goed komt, maar toch is het een emotionele rollercoaster voor me.


Toch voel ik me ook goed omdat ik het zo leuk en moedig van je vind dat je dit initiatief hebt genomen. Dat troost me ook omdat ik weet dat jij dit erg leuk vind. Bovendien heb ik veel vertrouwen in je gastouders. Dat lijken me erg leuke mensen en een warm nest.


De komende tijd wil ik graag meer gevoelens met je delen terwijl jij in de US zit. Zo schrijf ik het een beetje van me af. Ik hoop dat jij je gevoelens ook met mij zult delen (ook als het minder goed gaat). We houden deze blog gewoon privé voor ons tweeën, goed?


Nou Olga, heeel veeel succes en ik hoop echt dat je een supertijd gaat hebben het komende jaar!!!